Dünyanın qədim şəhərlərinin birində kasıb bir kişi yaşayırdı. Bu kişinin misdən bir qabı var idi. Ondan başqa zavallının heç nəyi yoxmuş. Onun mərhəmətli qonşuları yeməkdən, çörəkdən hazırlayıb onun qabına qoyarlarmış. Lakin, bu dünya hər kəsə eyni xasiyyət verməyib. O məhəllədə qalan varlı bir kişi isə həmişə onu ələ salmaqda idi. Gah oturduğu yerdə mis qabısına təpik vurur, gah da onu itələyib yıxırdı " Ayağıma dolaşma avara!" deyərək ona bağırırdı.
Hər kəs bu kişidən soruşardı ki, niyə o mis qabı əlindən yerə qoymursan?o nedi ki, kim de ona tamah salıb oğurlasın... O da cavabında deyirdi ki, menim tək bu mis qabım var, amma o mənim üçün var dövlətdi.İnsan əlində olanının qədrini bilməsə ziyan çəkər.
Bir gün şəhərdə güclü qum qasırğası olur. O qədər güclü olur ki, göz gözü görmür. Zavallı kişi tozanaqdan heç nə görmədiyi üçün şəhərin kənarındakı təpələrin yanına gedib çıxır. Deyilənə görə də, orda naməlum məxluqlar yaşayırdı. Elə təzə gözünü açmışdı ki, o qəribə məxluqlar başının üstünü alıb, öz hökmdarlarının yanına aparırlar. Hökmdar əvvəl kişini öldürmək istədi. Lakin, əlindəki mis qabı xoşuna gəldi. Qabı kişidən almaq istəyəndə onun dəyərini soruşdu.
Kişi cavabında:"bu qab mənim üçün dəyəri bilinməzdir."dedi.
Hökmdar ona bütün xəzinəsini verib qabı alır.
Kişi bundan sonra şəhərin adlı sanlı sakinlərindən olur.Amma nə könə məhəlləsini , nə də ona vaxtilə kömək edən qonşularını unutmur,əlindən gələn köməyi əsirgəmir.
Lakin, əvvəllər kasıb oldğu üçün lağ edən, indisə ondan kasıb olan tacir bunun sirrini öyrənmək qərarına gəlir. Kişi də olan hekayəni başdan ayağa danışır. Tacir ürəyində fikirləşir ki, əgər o hökmdar bunun mis qabı qarşılığı bu qədər var dövlət veribsə, gör mənim verdiyim xəzinə qarşılığı nələr verər.
Bütün mal mülkünü yığıb hökmdarın görüşünə gedir. Hökmdar razılığını bildirib bu cür dəyərli hədiyyələr qarşılığı ona ancaq xəzinəsindəki ən dəyərli əşayanı verə bilər dedi...
Sizcə o hədiyyə nə idi???
|