Keçmiş zamanlarda Bağdadda bir varlı tacir yaşayırdı. Onun mal dövləti saya gəlməyəcək qədər çox idi. Tacirin aman zaman Əhməd adlı bir oğlu vardı.
Əhmədin başına yığışan dost tanışı çox idi. Əlbəttə ki, puluna görə. Amma o, hələ bunu anlamayacaq qədər cavan idi. Tacir bir gün oğlunu yanına çağırıb deyir:" Oğlum ,sənin ki bu qədər dost tanışın var, onları heç sınaqdan keçimisənmi?"
Oğlu gülüb deyir:" Ata, dostlarımı sınaqdan çıxarmağa ehtiyac yoxdu. Onlar hər gün mənə baş çəkirlər, mənimlə yeyib- içirlər, mənimlə əylənirlər"
Tacir ciddi görkəm alıb deyir:" Oğlum onlar əyləncə dostlarıdı. Arı şirəyə yığışan kimi onlar da sənin puluna yığışıb. Sən yenə də onları sına"
Əhməd səhəri bir qoyun alıb öldürür. Axşamı bütün dostlarının evinə gedib deyir ki, mən şahın qoçunu bilmədən öldürmüşəm mənə kömək edin
canımı bu işdən qurtarım. Hansı dostunun qapısını döydüsə hərəsi bir bəhanəylə boyun qaçırırdı. Axırda uşaqlıq dostu yadına düşdü. Amma Əhməd fikirləşdi ki, gündə mənimlə yeyib- içənlər buna boyun olmadılar, çoxdanın dostu neynəyər ki.. Amma yenə fikrindən dönüb onun da qapısını döydü. Oğlan bayıra çıxdı, uşaqlıq dostunu tanıdı.
Əhməd olanları danışdı. Oğlan Əhmədə bir də torbaya baxıb dedi: "Düzü yaxşı iş görməmisən. Amma bir qoyuna görə də başının kəsilməyi haqdan olmazdı. Gəl dalımca!"
Bunu deyib, evindən bel, külüng götürdü. Şəhərin kənarında bir çayın yanına gəldilər. Çayın yanında çuxur qazıb, torbanı orda basdırdılar. Çayın axışını dəyişib torbanın üstünə saldılar.
Səhər Əhməd həmin uşaqlıq dostunu məclisdə görüb qışqırdı:" Ay sənin atan belə. Düş aşağı!" Dostu kefini pozmadan deyir:" Əhməd yeri get işinə, onsuz da deməyəcəm ki, çay nəyin üstündən axır"
| 
