Bir gün şəhərə gəzintiyə gəlmiş kişi gecələmək üçün hotelə gəlir. Lakin, otel işçisi bildirir ki, otaqların hamsı doludu. Amma bir otaqda digər qonaqla qala bilər. kişi razılaşır. Hotel işçisi kişini həmin otağa aparıb, qonaqla tanış edir. Qonaq da, kişinin onunla bir otaqda qalmasına razı olur.....
Birdən gecənin yarısı boğuq səslər gəlir..Kişi durub görür ki, qonaq yerə yıxılıb, nəfəs ala bilmir. Sən demə o, asma xəstəsi imiş. Havası çatışmır. Qonaq boğuq səslə kişiyə səslənir: "tez ol pəncərəni aç!!!!!!!!!!!"
Kişi pəncərəyə yaxınlaşır və açmağa çalışır. Otağın qaranlıq olması ,eləcə də pəncərələrin bərk-bərk bağlanması onu daha da həyəcanlandırır.
Kişi əlinə keçən bərk əşyayla şüşəni vurub sındırır....Qonaq sanki, otağa təmiz hava dolmuş kimi rahat nəfəs alır...
Sabah açıldıqda isə həm qonaq həm də kişi mənzərə qarşısında donub qalır...
Sən demə kişinin gecə sındırdığı şüşə pəncərə şüşəsi yox güzgü şüşəsi imiş..................
Bu hadisə psixoloji inandırmanın nə dərəcədə önəmli olduğunu açıqlayır..Demək insan bir şeyə özünü inandırırsa bu ona təsirsiz ötüşmür...
| 
